28 kwietnia jest także Międzynarodowym Dniem Pamięci Ofiar Wypadków przy Pracy i Chorób Zawodowych, organizowanym na całym świecie przez ruch związków zawodowych od roku 1996.
Międzynarodowa Organizacja Pracy szacuje, że rocznie na całym świecie około 2,3 miliona kobiet i mężczyzn ulega wypadkom w czasie pracy lub zapada na choroby związane w wykonywaną pracą, które powodują śmierć ponad 6000 pracowników każdego dnia.
Na całym świecie jest około 340 milionów wypadków przy pracy i 160 milionów ofiar chorób zawodowych rocznie.
Statystyki MOP wskazują, że z roku na rok ilość wypadków niestety rośnie a nie spada.
Choć najwięcej ofiar to pracownicy branży budowlanej i osoby różnych branż narażone na działanie szkodliwych substancji, to warto zwrócić uwagę, na sytuację milionów osób zatrudnionych w branżach wydawałoby się stosunkowo bezpiecznych, takich jak np. przemysł odzieżowy.
Bezpieczeństwo i stan zdrowia pracowników nie tylko od stanu technicznego budynków czy maszyn, ale przede wszystkim od warunków pracy.
Praca 7 dni w tygodniu, bez urlopów i zwolnień, 10-12 a czasem nawet 16 godzin na dobę, to codzienność wielu milionów pracowników.
W sytuacji pracy bez umów i wynikających z nich praw i świadczeń, trudności z korzystaniem ze zwolnień lekarskich i braku za nie wynagrodzenia, codziennych nadgodzin, braku czasu na odpoczynek (i sen) i głodowych pensji nie wystarczających na podstawowe potrzeby takie jak wyżywienie i opieka medyczna, trudno dziwić się omdleniom przy pracy, wypadkom i przewlekłym chorobom.
Obchodzony od roku 1996 przez związki zawodowe Międzynarodowy Dzień Ofiar Wypadków przy Pracy w roku 2003 został ogłoszony przez Juana Somavia, Dyrektora Generalnego Międzynarodowego Biura Pracy Światowym Dniem Bezpieczeństwa i Ochrony Zdrowia w Pracy.
W tym dniu warto zwrócić uwagę na odpowiedzialność bezpośrednich pracodawców ale i zleceniodawców produkcji, a w ostatecznym rozrachunku również konsumentów, w zapewnieniu godziwych i bezpiecznych warunków pracy.
Dzień ten jest dobrą okazją do wywierania nacisku na firmy i rządy, by wprowadzały politykę mającą na celu ograniczanie liczby wypadków przy pracy oraz chorób zawodowych i poprawę warunków pracy.