Systemy transportu miejskiego oparte na pojazdach szynowych, rowerach tradycyjnych, rowerach elektrycznych, skuterach elektrycznych i chodnikach dla pieszych są najlepszym, z punktu widzenia kosztów i wpływu na środowisko rozwiązaniem, jakie można sobie wyobrazić.

W dużych miastach dla zapewnienia możliwości łatwego przemieszczania się z miejsca na miejsce z reguły potrzebna jest kolej.

To, czy będzie to kolej podziemna, naziemna czy kombinacja obu tych systemów, zależy od wielkości miasta.

Do przewożenia w możliwie krótkim czasie mas ludzi bez wątpienia potrzebne jest metro.

W średniej wielkości miastach lepszym fundamentem sprawnego systemu transportu może być tramwaj.

Podstawą, na której można budować system transportu miejskiego jest kolej.

Regularnie kursujące pociągi są tym środkiem transportu, na który ludzie mogą w określonym miejscu zawsze liczyć.

Kiedy taki system już działa, węzły komunikacyjne stają się naturalnymi ośrodkami, wokół których skupiają się budynki publiczne, wieżowce, zakłady produkcyjne i sklepy.

Rower będący indywidualnym środkiem lokomocji, jest ze względu na zwrotność dobrym uzupełnieniem transportu szynowego. Ma wiele innych zalet.

Przyczynia się do rozładowania tłoku na ulicach, ograniczenia zanieczyszczeń powietrza, ułatwia walkę z otyłością, poprawia kondycję fizyczną, nie wydziela dwutlenku węgla zmieniającego klimat i jest masowo dostępny dla ludzi.

Rower może zwiększyć mobilność i równocześnie zmniejszyć zatłoczenie ulic, a także ograniczyć potrzebę układania nawierzchni drogowych zniszczonych przez transport samochodowy.

Pasmo jezdni zajmowane przez samochód może średnio pomieścić 6 rowerów.

Jeśli chodzi o parkowanie, to przewaga roweru jest jeszcze większa, bowiem na miejscu postojowym dla samochodu można zmieścić około 20 rowerów.

W miastach, w których podstawą komunikacji jest samochód, mało co jest bardziej dokuczliwe niż ciągłe zanieczyszczenie środowiska.

Rower jest zatem idealnym antidotum na zanieczyszczenia, szczególnie przy przejazdach na krótkie dystanse.

Silniki samochodowe są najmniej sprawne zaraz po starcie.

Kiedy się rozgrzewają, spalanie paliwa jest czystsze, ale wtedy jazda zwykle się kończy.

Chociaż uwagę opinii publicznej zaprzątają wypadki samochodowe, nie mogą się one równać ze zgonami spowodowanymi zanieczyszczeniem powietrza.

Rower jest nie tylko poręcznym środkiem transportu, to także idealne narzędzie przywrócenia równowagi kalorycznej w organizmie.

Ćwiczenia fizyczne są cenne same przez się.

Regularne ćwiczenia, a takimi są dojazdy do pracy na rowerze, zmniejszają zagrożenie chorobami sercowo – wieńcowymi, osteoporozą i artretyzmem oraz wzmacniają system immunologiczny.

Miliony ludzi co miesiąc płacą za korzystanie z ośrodków fitness (do których jadą często samochodem), w których ćwiczą na rowerach stacjonarnych, żeby uzyskać te same korzyści.

Niewiele metod zmniejszania emisji węgla (pierwiastkowego) jest tak skutecznych, jak zastąpienie na krótkich dystansach samochodów rowerami.

Rower ważący przeciętnie 13 kg jest cudem sprawności technicznej.

Samochód, na którego budowę potrzeba 1-2 ton materiałów, służy do przewożenia często tylko jednej osoby, jest w porównaniu z nim bardzo nieekonomiczny.

Rower, oprócz tego, że ułatwia przemieszczanie się z miejsca na miejsce i utrzymanie formy fizycznej, przyczynia się do stabilizowania klimatu.

Zalety roweru, jako masowego środka transportu dla ludności ujawniły się jaskrawo w Chinach, w których w roku 1976 wyprodukowano 6 mln rowerów.

Po reformach z roku 1978, które doprowadziły do przyspieszenia wzrostu gospodarczego, zwiększenia dochodów ludności oraz ustanowienia gospodarki rynkowej, w której ludzie mogli korzystać ze swobody wyboru, produkcja rowerów zaczęła szybko rosnąć, przekraczając w roku 1988 40 mln sztuk.

Ogromny wzrost liczby posiadaczy rowerów po reformie roku 1978 do 570 mln zapewnił największy w historii wzrost mobilności Chińczyków.

Rower zapanował bowiem na ulicach miast i drogach wiejskich, tak też zostało do dnia dzisiejszego

Warunkiem wykorzystania możliwości roweru jest stworzenie odpowiedniego  systemu transportu.

Trzeba w tym celu budować ścieżki rowerowe oraz wyznaczać pasy ulic dla rowerów.

Powinny one być tak zaprojektowane, aby służyły zarówno dojeżdżającym do pracy, jak i spacerowiczom.

W krajach uprzemysłowionych w projektowaniu dostosowanych do potrzeb roweru  systemów transportu przodują Holendrzy, Duńczycy i Niemcy.

W Holandii, będącej w tej dziedzinie niekwestionowanym liderem wśród krajów uprzemysłowionych, opracowano perspektywiczny plan rozwoju komunikacji, w którym rower odgrywa ważna rolę.

Poza budową ścieżek rowerowych i wyznaczaniem pasów ulic dla rowerów we wszystkich miastach, w planie tym przewidziano zmiany w prawie drogowym, uznając rower za pojazd uprzywilejowany w stosunku do samochodu, a sygnalizacja świetlna na skrzyżowaniach pozwoli rowerom ruszać przed samochodami.

Około 30% wszystkich przejazdów w miastach holenderskich przypada na rowery.

Holandia i Japonia podjęły skoordynowane działania w celu zintegrowania komunikacji rowerowej i szynowej, budując parkingi rowerowe przy każdej stacji kolei i ułatwiając w ten sposób cyklistom dojazd do pracy.

W Japonii posługiwanie się rowerem przy dojazdach do tras kolejowych stało się tak powszechne, że niektóre stacje zostały wyposażone w piętrowe parkingi rowerowe, jakie buduje się dla samochodów.

Miasta w których nastąpiło powiązanie kolei i roweru, szczególnie zaś ich integracja w jednolity system transportu, są ewidentnie bardziej przyjazne człowiekowi niż te, w których podstawą systemu transportu jest samochód.

Hałas, zanieczyszczenia, tłok i zdenerwowanie – wszystko staje się mniej dokuczliwe, bowiem i ludzie i środowisko są zdrowsi.

Istotnym czynnikiem wpływającym na wzrost zainteresowania transportem ekologicznym w mieście jest rower elektryczny.

Rower elektryczny, to alternatywa dla tradycyjnych jednośladów, a zarazem ciekawa propozycja dla osób, które na codzień poruszają się po zatłoczonych centrach miast.

W odróżnieniu od klasycznych rowerów, rower elektryczny posiada dwa źródła zasilania – jedno stanowi siła mięśni rowerzysty, a drugie bateria zasilająca silnik elektryczny.

I to jest właśnie największy atut roweru elektrycznego.

W zależności od modelu, w pełni naładowana bateria pozwala na przejechanie od 30 do nawet 150 kilometrów.

Ładowanie akumulatora w domu, przy użyciu zwykłego gniazdka trwa od 2 do 10 godzin.

W świetle przepisów unijnych moc silnika montowanego w rowerze elektrycznym nie może być większa, niż 250W (zasilany prądem o napięciu nie większym niż 48V).

W innym przypadku taki rower musi zostać zarejestrowany jako skuter, albo motocykl elektryczny.

Ponadto jazda może być wspomagana elektrycznie wyłącznie w momencie, gdy rowerzysta pedałuje, a po osiągnięciu prędkości 25km/h napęd automatycznie się włączy.

Jeżeli traktujemy rower elektryczny, jako alternatywny środek transportu do pracy, odstawiając przy tym samochód, to rzeczywiście zakup takiego jednośladu przyniesie wymierne korzyści.

Bowiem utrzymanie roweru elektrycznego  jest zdecydowanie tańsze od eksploatacji samochodu osobowego.

Załóżmy zatem, że samochód na przejechanie 100 kilometrowej trasy potrzebuje 7 litrów benzyny (przy cenie 4,60zł za litr).

Koszt takiej podróży wyniesie około 32zł. Dla porównania, właściciel roweru elektrycznego za przejechanie 100 km zapłaci około 1zł.

Pomijam fakt, że koszty utrzymania auta to nie tylko benzyna, to również ubezpieczenie, serwis, czy przeglądy. Listę korzyści można uzupełnić o komfort parkowania bez mozolnego i czasochłonnego poszukiwania miejsca w centrum miasta, ładowanie przy użyciu jednego gniazdka, czy chociażby prowadzenie zdrowego trybu życia, i ochronę środowiska naturalnego.

Coraz większą popularnością w miastach cieszą się skutery elektryczne

Można nimi dojeżdżać do pracy i nie musimy się martwić o bezpieczeństwo, ponieważ są bardzo bezpieczne i doskonale nadają się zarówno dla kobiet, jak i dla mężczyzn.

Skuter elektryczny jest zdecydowanie ekonomiczniejszy od spalinowego, bowiem zużywa 2,5 KWh na 100 km, a spalinowy spala około 3 litry benzyny na 100 km.

W związku z tym koszt użytkowania skutera elektrycznego jest niższy, niż skutera spalinowego.

W skuterach elektrycznych stosuje się akumulatory żelowe, albo litowo – jonowe.

Skuter może poruszać się z prędkością max. 45km/h. Na jednym akumulatorze jest w stanie pokonać około 80 km.

Co ciekawe – skuter jest znacznie bezpieczniejszy, niż rower

Zbudowany jest bowiem na ramie typu motocyklowego, dzięki czemu ma wszelkie atrybuty bezpieczeństwa motocykla spalinowego oraz wzbudza większy respekt na ulicach, niż np. rower.

Skuter jest również bardziej widoczny na drodze, ma lepsze oświetlenie i hamulce.

Poruszanie się skuterem elektrycznym jest wygodne.

Zwłaszcza w dużych miastach łatwo omija się korki spowodowane coraz większą ilością samochodów.

Ale to co przede wszystkim skłania do jazdy skuterem elektrycznym, to nieduży koszt eksploatacji.

W porównaniu do kosztów utrzymania samochodu osobowego, zakup skutera elektrycznego i jego utrzymanie zwraca się już po kilku miesiącach od zakupu.

Przy wyborze alternatywnego źródła transportu miejskiego nie bez znaczenia jest również aspekt ekologiczny pojazdów elektrycznych.

Dzięki napędowi elektrycznemu zarówno rower elektryczny, jak i skuter elektryczny jest ekologiczny, cichy i nie emituje spalin.

Ponadto użytkując pojazdy elektryczne prowadzimy zdrowy tryb życia i dbamy o środowisko naturalne.

Mówiąc o ekologicznych systemach transportu miejskiego nie należy zapominać, że ważnym elementem polityki transportowej w mieście jest tworzenie stref pieszych, zupełnie niedostępnych dla samochodów osobowych i innych środków transportu miejskiego.

Powstają one zarówno w historycznych częściach miast, jak i w nowych osiedlach mieszkaniowych, gdzie parkingi oraz garaże lokalizuje się wyłącznie na obrzeżu arterii komunikacyjnych.

Dzięki poprawnemu planowaniu urbanistycznemu można zmniejszyć liczbę niezbędnych, codziennych podróży mieszkańców miasta nawet o 40-50%.

Główną zasadą musi być jednak bliskość miejsc zamieszkania, pracy i centrów handlowo – rozrywkowych.

Miasta sypialnie okazały się ślepą uliczką urbanistyki XX wieku.

Obecnie, gdy ogromna większość miejsc pracy nie jest związana z przemysłem silnie zanieczyszczającym środowisko zanikły główne przyczyny dla których oddzielono przemysł od miasta.

Najkorzystniejszym natomiast rozwiązaniem, nie tylko ze społecznego, ale także z ekonomicznego punktu widzenia, jest lokalizacja miejsc pracy i nauki w zasięgu dojścia pieszego lub łatwego dojazdu rowerem, lub innym ekologicznym środkiem indywidualnym, lub zbiorowym transportu miejskiego.

Autor: Przemysław Karlik