19 sierpnia obchodzimy Światowy Dzień Pomocy Humanitarnej.
Święto zostało ustanowione przez Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych w roku 2009.
Jego data ma upamiętniać atak bombowy z 19 sierpnia roku 2003 w hotelu Canal w Bagdadzie w Iraku, w którym zginęły 22 osoby, w tym Specjalny Wysłannik Sekretarza Generalnego ONZ ds. Iraku Sergio Vieira de Mello.
Od 19 sierpnia roku 2003 ponad 5000 pracowników organizacji humanitarnych straciło życie, zostało rannych, uwięzionych, porwanych lub napotkało inne trudności uniemożliwiające im wykonywanie obowiązków.
Według danych Aid Worker Security Database zamieszczonych na stronie Humanitarian Outcomes, w roku 2019 liczba poważnych ataków na pracowników organizacji humanitarnych była najwyższa od początku prowadzenia zestawienia.
W sumie 483 pracowników organizacji humanitarnych zostało zaatakowanych, 125 zginęło, 234 zostało rannych, a 124 porwanych w 277 incydentach.
Pomimo większej liczby zarówno ataków, jak i pracowników humanitarnych, którzy w nich ucierpieli, mniej pracowników zostało zabitych w 2019 roku (125 osób) niż w 2018 roku (131 osób).
Większość z tych zdarzeń miała miejsce w Syrii, w Sudanie Południowym, Demokratycznej Republice Konga (DRK), Afganistanie i Republice Środkowoafrykańskiej.
Te same pięć krajów znalazło się na szczycie listy najbardziej niebezpiecznych miejsc na świecie, w których odnotowano ponad 60% wszystkich incydentów w roku 2018.
W roku 2019 dołączyły do nich Jemen i Mali, gdzie liczba poważnych ataków na osoby niosące pomoc podwoiła się w stosunku do poprzedniego roku.
Co więcej, w roku 2019 ataki miały miejsce w większej liczbie krajów (41) niż w roku 2018 (35).
Po raz pierwszy Syria znalazła się na szczycie listy jako kraj z największą liczbą ataków (47) i najbardziej niebezpieczne miejsce dla pracowników organizacji humanitarnych.
Zginęło tu 36 osób – w większości na skutek ataków z użyciem broni ciężkiej, w tym nalotów bombowych i materiałów wybuchowych.
Sudan Południowy, w którym przez ostatnie pięć lat miało miejsce najwięcej incydentów, w ostatnim roku odnotował spadek w liczbie ataków na pracowników organizacji humanitarnych i kontynuuje swoje wysiłki na rzecz wyjścia z gwałtownego konfliktu społecznego, który wybuchł w 2013 roku.
Liczba agresywnych zachowań względem pracowników organizacji humanitarnych znacząco wzrosła w Kamerunie, gdzie ogólny stan bezpieczeństwa pogarsza się od roku 2018, kiedy to nastąpiła eskalacja działań wojennych Boko Haram i sił separatystów.
W Republice Środkowoafrykańskiej i Afganistanie sytuacja w zakresie bezpieczeństwa nadal pozostaje niestabilna.
Większy wzrost liczby ataków miał miejsce w DRK, głównie wymierzonych w personel zaangażowany w walkę z wirusem ebola.
Analiza danych zebranych na potrzeby tegorocznego raportu dot. bezpieczeństwa pracowników organizacji humanitarnych (Aid Worker Security Report) pokazuje, że ponad połowa (15) z 27 ataków odnotowanych w DRK była wymierzona w pracowników służby zdrowia zaangażowanych w walkę z wirusem ebola, z czego jedna trzecia była dokonana przez członków lokalnej społeczności, którzy działali pod wpływem strachu i błędnych przekonań dotyczących tej choroby i pracowników udzielających pomocy osobom zakażonym.
Praca humanitarna to praca na cały etat, a nawet „po godzinach”.
Bezsprzecznie priorytetem jest niesienie pomocy.
Jednakże, pracując poza granicami naszego kraju, pracownicy humanitarni stają się ambasadorami Polski i Polskiej pomocy.
To dzięki ich wytrwałości i odpowiedzialnym decyzjom budują obraz naszego kraju jako wiarygodnego przyjaciela, na którego można liczyć w potrzebie.
Przez refleksję w tym dniu nad ich pracą wyrazimy szacunek pracownikom służby zdrowia i organizacji humanitarnych, którzy nieustannie, pomimo trudności, ratują życie oraz zapewniają wsparcie i ochronę osobom najbardziej potrzebującym.
Źródło: https://www.gov.pl/web/polskapomoc/swiatowy-dzien-pomocy-humanitarnej