Pojęcie ochrona środowiska nie jest dotąd określone jednoznacznie.
Niekiedy rozumiane jest bardzo szeroko, jako ochrona bądź kształtowanie wszystkich elementów biosfery, niekiedy zaś ujmowane bardzo wąsko – jedynie jako ochrona bezpośredniego życia człowieka.
Realizując program „OCHRONA ŚRODOWISKA” postrzegamy ochronę środowiska, jako ochronę całokształtu środowiska przyrodniczego człowieka, czyli racjonalną gospodarkę zasobami przyrody, obejmującą kształtowanie nowych środowisk i rekultywacje zniszczonych.
Racjonalna gospodarka zasobami przyrody, ochrona środowiska człowieka, to problemy, które znalazły się w centrum uwagi wielu dziedzin nauk, stały się tez ośrodkiem zainteresowania społeczeństwa, władz publicznych, stanowią także przedmiot zainteresowań Instytutu Rozwoju Myśli Ekologicznej.
Instytut Rozwoju Myśli Ekologicznej poprzez stymulowanie, tworzenie i wdrażanie inicjatyw proekologicznych chce zwrócić uwagę społeczeństwa, administracji publicznej i decydentów na aktualny stan i ochronę środowiska naturalnego oraz przedstawiać własny punkt widzenia w tym zakresie.
Podstawowe kierunki ochrony środowiska będące przedmiotem zainteresowań Instytutu
- ochrona powierzchni ziemi i kopalin,
- ochrona wód,
- ochrona powietrza,
- ochrona przed hałasem i wibracjami,
- ochrona przed odpadami i innymi zanieczyszczeniami,
- ochrona przed promieniowaniem,
- ochrona świata roślinnego i zwierzęcego,
- ochrona walorów krajobrazowych i wypoczynkowych środowiska naturalnego,
- postępowania w sprawie oddziaływania na środowisko naturalne,
- prawo ochrony środowiska.
Zainteresowanie ochroną środowiska zaobserwować można w różnych dziedzinach naszego życia.
Wzrasta liczba publikacji naukowych dotyczących aspektów przyrodniczych, prawnych, społecznych, ekonomicznych i technicznych tego zagadnienia.
Prasa codzienna i specjalistyczna, radio i telewizja sygnalizują przypadki niedostatecznej troski o nasze środowisko, publikują dyskusje nad rozwiązaniami gwarantującymi rozwój przemysłu i urbanizacji przy równoczesnym zachowaniu podstawowych walorów środowiska naturalnego.
W naszej ocenie są to działania na tyle niewystarczające, iż realizując program „OCHRONA ŚRODOWISKA” pragniemy zwielokrotnić inicjatywy, w tym przekaz informacji z tym tematem związany.
W Polsce obowiązek ochrony środowiska reguluje Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z roku 1997 oraz ustawa z dnia 27 kwietnia roku 2001 Prawo ochrony środowiska (Dz. U. 2013 poz.1232, z późn. zm.)
Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej o ochronie środowiska naturalnego
Art. 5
Rzeczpospolita Polska strzeże niepodległości i nienaruszalności swojego terytorium, zapewnia wolności i prawa człowieka i obywatela oraz bezpieczeństwo obywateli, strzeże dziedzictwa narodowego oraz zapewnia ochronę środowiska, kierując się zasadą zrównoważonego rozwoju.
Art. 31
- Ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw mogą być ustanawiane tylko w ustawie i tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego, bądź dla ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej, albo wolności i praw innych osób. Ograniczenia te nie mogą naruszać istoty wolności i praw.
Art. 68
- Władze publiczne są obowiązane do zwalczania chorób epidemiologicznych i zapobiegania negatywnym dla zdrowia skutkom degradacji środowiska.
Art. 74
- Władze publiczne prowadzą politykę zapewniającą bezpieczeństwo ekologiczne współczesnemu i przyszłemu pokoleniu.
- Ochrona środowiska jest obowiązkiem władz publicznych.
- Każdy ma prawo do informacji o stanie i ochronie środowiska.
- Władze publiczne wspierają działania obywateli na rzecz ochrony i poprawy stanu środowiska.
Art. 86
Każdy jest obowiązany do dbałości o stan środowiska i ponosi odpowiedzialność za spowodowane przez siebie jego pogorszenie. Zasady tej odpowiedzialności określa ustawa.
Green LEX, to projekt opiniowania aktów prawnych i strategii międzynarodowych w zakresie ekorozwoju i ochrony środowiska.
Celem projektu jest wpływanie na doskonalenie prawa ochrony środowiska i zasobów naturalnych, w tym podejmowanie inicjatyw legislacyjnych i dokonywanie ocen funkcjonującego prawa, a także uczestnictwo w formułowaniu stanowiska Rzeczypospolitej Polskiej do projektów międzynarodowych strategii oraz czynny udział w konsultacjach społecznych projektów polskich aktów prawnych z dziedziny ochrony środowiska i energetyki.