Do końca stulecia zmiany klimatyczne spowodują, że co ósmy ośrodek narciarski straci całą swoją naturalną pokrywę śnieżną.

Alarmujące prognozy wskazują, że pokrywa śnieżna zmniejszy się w siedmiu głównych górskich ośrodkach narciarskich na całym świecie, co może mieć wpływ zarówno na lokalne przedsiębiorstwa, wrażliwe gatunki roślin, jak i na miłośników sportów zimowych.

Naukowcy wykorzystali dane geograficzne dotyczące aktualnych lokalizacji ośrodków narciarskich i dni pokrywy śnieżnej w połączeniu z modelami klimatycznymi, które prognozują, co może się wydarzyć w przypadku różnych scenariuszy emisji.

Zbadali siedem pasm górskich na całym świecie i opracowano model trzech scenariuszy emisji gazów cieplarnianych: niskiej, średniej i wysokiej.

Odkryli, że liczba dni z pokrywą śnieżną w ciągu roku w siedmiu głównych lokalizacjach górskich, w których uprawia się narciarstwo zjazdowe, znacznie się zmniejszy we wszystkich trzech scenariuszach.

W scenariuszu średniej emisji w badaniu przewidziano, że średnia roczna liczba dni z pokrywą śnieżną spadnie o 43% w Andach, 37% w Appalachach, 78% w Alpach Australijskich, 42% w Alpach Europejskich i 50% w Japonii Alpach, 23% w Górach Skalistych i 51% w Alpach Południowych w Nowej Zelandii do końca stulecia w porównaniu z poziomem historycznym.

Jedynym znaczącym krajem narciarskim, którego nie można było modelować ze względu na brak danych, były Chiny.

Ogólnie rzecz biorąc, badacze odkryli, że w związku ze zmianami klimatycznymi liczba dni ze śniegiem w skali roku „znacznie się zmniejszy na całym świecie”.

Przewidują, że najbardziej ucierpi półkula południowa, gdzie do 2100 r. 78% stoków narciarskich w Alpach Australijskich straci ponad połowę typowych rocznych dni śnieżnych.

Stany Zjednoczone również odczują skutki: Appalachy stracą 37% średniej rocznej liczby dni z pokrywą śnieżną, a Góry Skaliste stracą 23%.

Naukowcy podkreślają, że Góry Skaliste, tracąc porównywalną liczbę dni śnieżnych na rzecz innych pasm, „pozostaną stosunkowo niezawodne pod względem śniegu” i do końca stulecia można spodziewać się średnio 202 dni z pokrywą śnieżną rocznie.

Implikacje ekonomiczne

Badanie przewiduje, że do końca stulecia w 13 procentach obecnych ośrodków narciarskich liczba dni spadnie o 100 procent, a w kolejnych 20 procentach liczba dni spadnie co najmniej o 50 procent.

Według naukowców obszary o dużej liczbie ludności zostaną dotknięte w większym stopniu niż obszary o małej liczbie ludności, a całoroczna pokrywa śnieżna na obecnych terenach narciarskich „prawie zniknie na całym świecie”.

Zamiast tego obszary narciarskie będą prawdopodobnie skupiać się na wyższych wysokościach, a sezon narciarski może przesunąć się bliżej wiosny.

Sztuczne naśnieżanie i adaptacje fizyczne, takie jak kształtowanie zboczy, mogą zmniejszyć topnienie, ale jest mało prawdopodobne, aby zrównoważyły ​​utratę pokrywy śnieżnej w najbardziej katastrofalnych scenariuszach klimatycznych.

Zdaniem naukowców zmniejszenie liczby dni ze śniegiem w ciągu roku jest „niepokojące ze względów społeczno-ekonomicznych i ekologicznych”, zauważając potencjalne skutki gospodarcze dla ośrodków narciarskich i lokalnej gospodarki, zmniejszenie różnorodności biologicznej na obszarach górskich oraz ekspansję przemysłu narciarskiego na łagodniejsze regiony w miarę zanikania śniegu.

„Ponadto narciarstwo alpejskie opiera się na budowie infrastruktury, utrzymywaniu stoków i innych formach degradacji gleby, co z pewnością wpływa na ekosystemy alpejskie” – stwierdziła Veronika Mitterwallner z Uniwersytetu w Bayreuth w Niemczech, która kierowała badaniem.

Opracowanie: irme.pl