Ziemia jest domem dla około 50 miliardów dzikich ptaków według nowych globalnych szacunków, ale większość gatunków jest bardzo rzadkich i to tylko garstka z miliardów.

Zaledwie cztery nieudomowione gatunki należą do grona osobników liczących ponad miliard osobników, przy czym najliczniejsze są wróble domowe (Passer domesticus), a za nimi szpaki europejskie (Sturnus vulgaris), mewy pierścieniowe (Larus delawarensis) i jaskółki płomykówki (Hirundo rustica).

Natomiast 1180 gatunków liczy mniej niż 5000 ptaków każdy.

„Jednym z wniosków jest to, że matka natura po prostu kocha rzadkie gatunki.

Jest to coś, co niektórzy nazywają hipodominacją, którą stwierdzono we florze drzew Amazonii i innych grupach roślin.

Nie jest to szczególnie zaskakujące, ale dobrze jest mieć dane ”- mówi Corey Callaghan z Uniwersytetu Nowej Południowej Walii w Australii, który kierował badaniami.

Szacunkowa liczba około sześciu dzikich ptaków na każdego człowieka na planecie jest pierwszą od czasu, gdy naukowcy 24 lata temu doszli do globalnej liczby 200 do 400 miliardów nieudomowionych ptaków.

Duża luka między badaniami nie wynika z dramatycznego spadku liczby ptaków, ale można ją wyjaśnić bardziej wyrafinowaną metodą, w której wykorzystano dane dla większej liczby gatunków.

Callaghan i jego koledzy pobrali dane naukowe dotyczące obserwacji ptaków z internetowej bazy danych eBird, aby zbudować model szacujący globalne liczby gatunków.

Aby upewnić się, że działa dobrze, sprawdzili wyniki dla 724 gatunków z innymi rygorystycznymi źródłami danych na temat dobrze zbadanych ptaków.

Model został następnie ekstrapolowany na 9700 gatunków, uzyskując medianę 50 miliardów dzikich ptaków na całym świecie.

Obywatelskie obserwacje naukowe leżące u podstaw badań są zarówno ich mocną, jak i słabą stroną, mówi Richard Gregory z brytyjskiej organizacji charytatywnej Royal Society for the Protection of Birds eBird ma znacznie mniej danych na temat ptaków w tropikach niż w regionach o wysokiej temperaturze – mówi.

Na przykład quelea czerwonodzioba jest czasami uważana za najliczniejszego nieudomowionego ptaka na naszej planecie, ale w nowej analizie jego populację szacuje się na zaledwie 95 milionów. Innym przykładem jest to, że model początkowo przewidywał najlepsze oszacowanie około 500 żywych dzięciołów z kości słoniowej, chociaż uważa się, że gatunek ten wyginął.

To dziwactwo było spowodowane dwoma błędnymi obserwacjami gatunku w bazie danych podczas pobierania, które zostały później usunięte przez recenzentów.

Niemniej jednak Callaghan mówi, że takie granularne różnice dla poszczególnych gatunków nie zmieniają ogólnych szacunków.

Callaghan mówi, że moglibyśmy poprawić ochronę ptaków, prowadząc dalsze badania nad tym, dlaczego niektóre gatunki są rzadkie, czy to tylko dlatego, że wyewoluowały, by zajmować jedną wyspę, czy z powodu działalności człowieka, takiej jak wylesianie.

Źródło: NewScientis