Kelp wytwarza ogromne lasy wodorostów wzdłuż wybrzeży strefy umiarkowanej, sekwestrując duże ilości węgla atmosferycznego.
Jednak ocieplenie oceanów, według badań opublikowanych w ogólnodostępnym czasopiśmie PLOS Biology przez Karen Filbee-Dexter z Uniwersytetu Zachodniej Australii oraz Instytutu Badań Morskich i współpracowników, może zmniejszyć zdolność lasów wodorostów morskich do zatrzymywania węgla w głębokich magazyny oceaniczne przez długi czas, nasilając skutki zmiany klimatu.
Zmniejszenie lasu wodorostów z powodu zmiany klimatu
Węgiel z wodorostów może albo zasilać inne organizmy podczas rozkładu, albo być uwięziony w głębokim oceanie przez setki lub tysiące lat, jak podaje ScienceDaily.
Naukowcy zbadali tempo rozkładu wodorostów w 35 lokalizacjach na półkuli północnej, aby lepiej zrozumieć, w jaki sposób zdolność lasów wodorostów do budowania długoterminowych magazynów dwutlenku węgla zmieni się wraz z ociepleniem klimatu.
Zebrali świeże fragmenty wodorostów i przywiązali je do dna morskiego na cztery do 18 tygodni w siatkowej torbie w plastikowej klatce, umożliwiając przepływ wody i bakterii, ale hamując większe zwierzęta roślinożerne.
Odkryli, że temperatura morza ma duży wpływ na tempo rozkładu, a fragmenty wodorostów rozkładają się wolniej w chłodniejszych wodach.
Według modelowania rozkład wodorostów jest na tyle powolny, że duża jego ilość może dotrzeć do głębokich oceanicznych pochłaniaczy dwutlenku węgla.
Jednak ciągłe zmiany temperatury wody spowodowane zmianami klimatu mogą przyspieszyć rozkład, obniżając na dłuższą metę ilość zatrzymywanego węgla.
Wzrost temperatury morza o 0,4 stopnia Celsjusza do r. 2050 może zmniejszyć zdolność do sekwestracji dwutlenku węgla przez rozkładające się wodorosty o 9%.
Jednak w miarę ocieplania się klimatu oczekuje się, że lasy wodorostów będą rozprzestrzeniać się w regionach położonych na wyższych szerokościach geograficznych, gdzie według naukowców wolniejsze tempo rozkładu może sprawić, że lasy te staną się kluczowym źródłem długoterminowych rezerw węgla w oceanach.
Według Filbee-Dextera w eksperymencie oceniono obrót węgla w wodorostach w dwunastu obszarach półkuli północnej i odkryto, że rozkład węgla był w znacznym stopniu związany z temperaturą oceanu.
To pokazuje, że gdy ocean się ociepla, magazynowanie dwutlenku węgla przez wodorosty może się zmniejszyć, a lasy wodorostów w chłodnych regionach polarnych mogą potencjalnie stać się kluczowymi ekosystemami niebieskiego węgla.
Wartość lasów wodorostów morskich dla przyrody i społeczeństwa
Lasy wodorostów są często określane jako „podwodne lasy deszczowe”.
Tworzą trójwymiarowe siedlisko i wysoce produktywny system w wyniku gęstego wzrostu wielu gatunków wodorostów, zgodnie z Maco Bios.
Kelpy to olbrzymie brunatne algi, które przyklejają się do dna morskiego (bentos) i zwykle występują w wodzie o temperaturze poniżej 20 °C.
W odpowiednich warunkach mogą rosnąć niezwykle szybko, do 30 cm dziennie, a gigantyczne wodorosty mogą osiągnąć 45 m długości.
Zapewniają one nie tylko mnóstwo powierzchni, zakamarków i zakamarków, na których mogą się osiedlać i żyć inne gatunki, ale także chronią wybrzeża przed burzami i pomagają w sekwestracji lub pochłanianiu węgla z atmosfery, co czyni je niezwykle cennymi zasobami społecznymi. Lasy wodorostów stanowią siedlisko dla szerokiej gamy zwierząt, w tym innych glonów bentosowych, bezkręgowców, ryb i ssaków morskich.
Badania prowadzone wzdłuż wybrzeża Norwegii wykazały, że maksymalnie około 100 000 małych bezkręgowców jest powiązanych z jednym trzonem (główną łodygą) gatunku Laminaria hyperborea.
Przy średnio 10 roślinach na m2 skutkuje to bardzo dużą różnorodnością i obfitością zwierząt, które stanowią podstawę sieci pokarmowych, aż po ryby i ssaki.
Wiele z tych ryb jest następnie łowionych do spożycia przez ludzi.
Opracowanie: irme.pl