Badania wykazały, że do lodowca Thwaites dociera więcej względnie ciepłej wody, niż wcześniej sądzono.

Lodowiec Antarktyki większy, niż Wielka Brytania jest zagrożony pęknięciem po odkryciu przez naukowców większej ilości ciepłej wody przepływającej pod nim, niż wcześniej sądzono.

Los Thwaites – nazywany lodowcem zagłady i potężna pokrywa lodowa zachodniej Antarktydy, którą wspiera, są największymi nieznanymi czynnikami przyszłego wzrostu poziomu mórz na świecie.

W ciągu ostatnich kilku lat zespoły naukowców przemierzały odległy i niedostępny region na zachodnim krańcu Antarktydy, próbując zrozumieć, jak szybko topnieje lód i jakie mogą być tego konsekwencje dla reszty świata.

„To, co dzieje się na zachodniej Antarktydzie, ma wielkie znaczenie społeczne” – powiedział dr Robert Larter, naukowiec z British Antarctic Survey i główny badacz w International Thwaites Glacier Collaboration, najbardziej ambitnym projekcie badawczym, jaki kiedykolwiek przeprowadzono na Antarktydzie.

„To największa niepewność co do przyszłego wzrostu poziomu morza”. Dążenie badawcze ITGC o wartości 50 milionów dolarów wysłało w ten region zespoły naukowców, aby wykorzystali najnowsze narzędzia naukowe do lepszego zrozumienia szybkości topnienia i stabilności lodowca.

W tym miesiącu jeden z zespołów ITCG, któremu po raz pierwszy udało się doprowadzić łódź podwodną bez załogi pod front Thwaites, opublikował badanie pokazujące, że do lodowca dociera więcej względnie ciepłej wody niż wcześniej sądzono, wywołując obawy o szybsze topnienie.

Anna Wahlin, profesor oceanografii na Uniwersytecie w Gothenburgu, która kierowała badaniami, powiedziała, że ​​odkrycia sugerują, że los lodowca i pokrywy lodowej zachodniej Antarktydy zostanie przesądzony w ciągu najbliższych dwóch do pięciu lat.

„Nadchodzące lata będą kluczowe… one określą, co stanie się z tym lodowcem” – powiedziała.

Wahlin powiedziała, że przód lodowca Thwaites spoczywał na kilku „punktach zaczepienia” pod powierzchnią morza.

Powiedziała, że ​​gdy stosunkowo ciepła woda z głębokiego oceanu zwiększy stopienie, zostaną one utracone, rozbijając lód i wpuszczając ciepłą wodę głębiej pod lód.

Przyspieszyłoby to przepływ lodowca do morza.

„Może się zdarzyć, że kiedy to się stanie, wszystko się rozpadnie, a to dopiero początek jakiejś dość dramatycznej zmiany… ale jeśli nie nastąpi teraz, myślę, że możemy być bardziej pewni, że tak się nie stanie, jako najgorszy przypadek scenariusze – powiedziała Wahlin.

Najgorsze scenariusze dla Thwaites są ponure. Jest to najszerszy lodowiec na świecie, głęboki na ponad 1 km i zawierający wystarczającą ilość lodu, aby podnieść poziom morza o 65 cm. Utrata lodu przyspieszyła w ciągu ostatnich 30 lat i obecnie odpowiada za około 4% całego wzrostu poziomu mórz na świecie.

Eksperci twierdzą, że może to dramatycznie wzrosnąć, jeśli lód z przodu Thwaites pęknie, co spowoduje efekt domina dla innych lodowców w okolicy.

Aby zwiększyć obawy naukowców, zachodnia Antarktyda jest jednym z najszybciej ocieplających się miejsc na Ziemi w ciągu ostatnich 30 lat, a od r. 2000.

Straciła ponad 1 tony lodu. W zeszłym roku zespół brytyjskich naukowców odkrył ubytki wielkości połowy Wielkiego Kanionu pod Thwaites, które – podobnie jak próchnica w zębie – pozwalają ciepłej wodzie oceanicznej na erozję lodowca, przyspieszając wewnętrznie topnienie.

A ponieważ znaczna część gruntu, na którym znajduje się lodowiec, znajduje się poniżej poziomu morza, uważa się, że jest on szczególnie podatny na topnienie, gdy cieplejsza woda wdziera się głębiej pod lód w głąb lądu.

Larter powiedział: „Łóżko pogłębia się w górę rzeki i istnieje teoria glacjologiczna, która mówi, że jest to potencjalnie bardzo niestabilna sytuacja… jest to bardzo przerażający scenariusz, kiedy po raz pierwszy go słyszysz, ale istnieją różne scenariusze negatywnych sprzężeń zwrotnych, które mogą temu przeciwdziałać”.

Powiedział też, że jeśli „punkty zaczepienia” lodowca zostaną utracone w ciągu najbliższych kilku lat, zacznie on płynąć szybciej „i wprowadzi więcej lodu do morza”.

Powiedział jednak, że pytanie, na które obecnie nikt nie może odpowiedzieć, dotyczy tego, ile dodatkowego lodu dostanie się do morza, jeśli lodowiec zacznie się rozpadać.

„To trudne pytanie” – powiedział Larter.

„Myślę, że muszę powiedzieć, że wrócę za kilka lat”. Dodał: „Nikt nie wie, jak zareaguje na uporczywe ocieplenie – nie wiemy, ponieważ w historii ludzkości nigdy nie widzieliśmy tego.

Staramy się na wszelkie możliwe sposoby, aby poradzić sobie z tym, co się wydarzy ”. Ella Gilbert, naukowiec z University of Reading, powiedziała, że ​​to, co dzieje się w regionach polarnych, wymaga pilnej reakcji społeczności międzynarodowej.

„Regiony polarne są kanarkami w kopalni – są symbolem zmian klimatycznych” – powiedział Gilbert, który był współautorem niedawnego badania ostrzegającego o katastrofalnym wpływie globalnego ocieplenia na lód Antarktydy.

„Naprawdę musimy zminimalizować nasze emisje, ponieważ jeśli stracimy regiony polarne, nie tylko wzmocnimy zmiany klimatyczne… przyczyni się to do wzrostu poziomu mórz, który ma wpływ na wszystkich na całym świecie”.

Źródło: The Gurdian